Je kunt de winnende drie verhalen via Schrijven Online (klik hier) vinden en lezen.
Hieronder mijn verhaal. Veel leesplezier!
Weg is weg
Maurits
trok de lade van zijn nachtkastje open. Die was leeg, op één ding na: een
kleine, gouden ring, waar een grote diamant in was gezet. De vervloekte
trouwring die hij van zijn moeder had gekregen.
Voorzichtig,
alsof hij zich eraan kon branden, pakte Maurits de trouwring. Hij had het
sieraad ingeleverd bij een pandjesbaas, maar de volgende dag had hij het in
zijn nachtkastje teruggevonden. Sindsdien had hij het door de wc gespoeld, hij
had het in een rivier gegooid, hij had het zelfs op vakantie in een ravijn gemikt.
Steeds als hij thuiskwam lag het weer in huis.
Hij
ging op zijn bed zitten, schoof de ring aan zijn linkerpink en wreef over de
diamant, zoals hij dat de eerste keer per ongeluk gedaan had. Net als alle
voorgaande keren schrok hij opnieuw toen hij ineens twee blote voeten voor de
zijne zag staan.
Hij
stopte met wrijven en liet zijn ogen omhoog glijden.
Maurits
noemde haar verschijning out of focus.
Ze was meestal doorzichtig en af en toe zag hij haar dubbel, alsof hij naar een
slechte 3D-film keek. De vrouw was zo’n twintig jaar oud. Ze deed hem denken
aan een jonge versie van Angelina Jolie.
Maurits
glimlachte. ‘Waar waren we gebleven?’
Ze
werd scherper, minder doorzichtig. Ze glimlachte terug. ‘Je verloofde, Maurits.
Geef haar deze ring, zodat ik kan terugkeren in haar lichaam. Zoals je vader
dat ook deed.’
‘Wat
schiet ik daarmee op? Ik hou van Elaine.’
‘Ik
zal Elaine zijn. En veel meer. Ik zal je leren hoe je onsterfelijk kunt worden
– je zal je eerste zoon eenzelfde ring geven, zodat jij door kunt leven na je
dood.’
Maurits
fronste. Zijn vader en broer waren verongelukt toen zijn broer drie was. Zijn
vaders ring was nooit doorgegeven.
Hij
bestudeerde haar felblauwe ogen, die bijna tastbaar waren geworden. Na enkele
seconden vervaagden ze weer.
‘Ik was je moeder, Maurits. De vrouw die
jij hebt begraven stierf zestig jaar geleden al.’ Haar stem en haar
verschijning zwakten af, totdat ze helemaal verdwenen was.
Maurits
stond op, liep naar de badkamer, stopte de ring in zijn mond en slikte door. Daarna
trok hij een scheermesje uit de verpakking.
Elaine
was zwanger. Maurits moest het patroon doorbreken. Niemand anders kon dat – de
ring moest doorgegeven worden. Het stopte bij hem.
Dit keer blijft hij weg.
Met
die gedachte in zijn hoofd sneed hij zijn polsen door.
