Friday, February 1, 2013

Massale Winterdip

De bank is in trek. Het lijkt wel alsof iedereen – althans, iedereen die niet op zijn werk zit – zijn favoriete hoekje op de bank heeft opgezocht. Met of zonder deken, vaak vergezeld van een kop thee en met een boek of afstandsbediening in de hand.
Buiten fietsen mensen met gebogen hoofden tegen de drukkende troosteloosheid van hun eigen sombere gedachten en de motregen die daar gretig op in lijkt te haken, als aasgierende regendruppels uit een ander universum; een kwaad, deprimerend universum waar Mordor bij zou verbleken.
Griep houdt veel bankhangers gezelschap, visite die niemand wil hebben maar die zijn smerige, glibberige voet tussen de deur heeft gezet en, stugger dan de meest fanatieke Jehova-getuige, dan toch zichzelf naar binnen wist te wringen. Het bordje “aan de deur wordt niet gekocht en bekeerd zijn we ook al” had geen enkel effect op de snotterpolka. De bewijslast, een doos tissues of een keukenrol, staat onvermijdelijk op de salontafel naast de bank – binnen handbereik. Het mobieltje ligt ernaast, want gedeelde smart is halve smart, zéker als je daarvoor een smartphone gebruikt, dus de vrienden op Facebook worden op de hoogte gehouden van het sombere klimaat dat van buiten naar binnen spiegelt. Beterschapwensen worden uitgewisseld, samen met anti-griep-recepten; iedereen schijnt te weten hoe je de polka moet bestrijden. Plots zijn we allemaal expert.
Als de mix van paracetamol, aspirine, citroenthee, sinaasappels, sapjes, vitaminesupplementen, hoestdrankjes en soep er dan eindelijk doorheen gejaagd is, kunnen we weer naar buiten kijken, om tot de ontdekking te komen dat de winterdip van dit jaar weer voorbij is. Dan huppelen we allemaal achter elkaar aan om haastig te “posten” dat we met de grote lenteschoonmaak bezig zijn – waarbij ongetwijfeld de bank opzij wordt geschoven om er ijverig achter en onder te kunnen stofzuigen en dweilen. En wat doe je na afloop? Juist. Dan zoek je dat hoekje weer op, met je kop thee en je smartphone. Hoe meer zielen, hoe meer vreugd…