Herkenbaar? Vast wel. Vooral voor vrouwen. En al helemaal voor vrouwen die zwanger worden en een kind krijgen. Dat gaat ongeveer zo, tijdens je leven:
- Als klein meisje: wacht maar tot je zo oud bent als...
- Als je nog single bent: wacht maar tot je een vriend hebt. (Dat is immers de standaard-verwachting, de verrassing zal groot zijn als je met een vrouw thuis komt, maar dat even daargelaten ;) )
- Als je verkering hebt: wacht maar tot je samenwoont.
- Als je samenwoont: wacht maar tot je getrouwd bent.
- Als je getrouwd bent: wacht maar tot je kinderen hebt.
- Als je dan zwanger bent: wacht maar tot je huppelepup-weken zwanger bent. (Standaard-vooruitzicht dat je voorgeschoteld krijgt: dikke enkels, veel gekreun, maagzuur, vreetbuien, vreetbuien, veel rare dingen eten -- even ter info, ik heb geen van deze dingen ervaren tijdens mijn zwangerschap.)
- Meer als je zwanger bent: wacht maar tot die kleine er is.
- Als de kleine er is: wacht maar tot ze gaat kruipen.
- Als de kleine gaat kruipen: wacht maar tot ze gaat lopen.
- Als ...
Ik kan zo nog lang doorgaan, denk ik. Het zijn van die zinnetjes waarmee mensen een gesprek doodslaan: Ja, wacht maar tot die van jou zo oud is dat... Om zwaar geïrriteerd van te worden! En het is gemeen ook nog eens. Je kunt er namelijk amper op reageren. Het is zo'n half-dreigende, half-denigrerende opmerking, vaak, zo'n zinnetje waarmee iemand wil zeggen: houd je mond toch, je weet er niets van! Houd je mening voor je, je mag er niet over meepraten!
Overdrijf ik?
Misschien.
Maar denk nog eens na voordat je deze drie woorden in je mond neemt. En ik hoor het je denken: zeur niet zo! Wacht maar tot je het zelf wilt zeggen... ;)
