In sommige gebouwen moet je een paar trappen op. In sommige straten moet je met bundels lopen die echt zwaar zijn. Op sommige dagen bezorg je per huis (!) gerust 5 of 6 folders, met daar bovenop de post. Zit het verkeerd gesorteerd, dan vloek je, want dan kun je weer terug lopen om die verkeerd gesorteerde brief alsnog na te brengen. Mensen die klagen over dingen die fout zijn gegaan, sta je vriendelijk te woord. Mensen die om een praatje verlegen zitten, daar praat je even mee. Soms help je iemand mee om de rollator goed neer te zetten. Soms ben je behalve postbode ook een luisterend oor.
Ik heb hier in Naaldwijk een aantal jaar de post bezorgd, maar nu ik zwanger ben is het niet meer zo prettig om die zware tassen op te tillen. Bovendien wordt het wat lastig om straks met een baby de post rond te brengen. En nee, post rondbrengen met een kinderwagen of kind rondzeulen in de postkar, daar ga ik niet aan beginnen.
Dus vandaag had ik een afscheidskoffieochtend die mijn collega's voor me hadden georganiseerd. Ik denk dat het team van Naaldwijkse postbodes zo'n beetje het liefste en gezelligste team collega's is waarin je terecht kunt komen. Behalve koffie (en cupcakes) hadden ze ook nog een ontzettend leuke tas vol verrassingen; met boekjes, kleertjes en mama oil, maar ook met daarbij deze kleertjes:
Daarvoor moet je toch bij de post werken, om zoiets te kunnen krijgen!
Ik hoop voor mijn collega's (officieel kan ik dat nu nog zeggen) dat er een rustige winter komt zonder al te veel sneeuw en gladheidsellende. En ik wil ze langs deze weg nog eens bedanken voor deze leuke en originele cadeautjes.
Heel erg bedankt!
