Het begint altijd met een gigantische keelpijn. Dat kwam fijn de dag na het feestje van mijn tante, waar de muziek zo hard stond dat het nog een wonder was dat ik de volgende dag überhaupt nog kon praten. Meestal komt er dan een knallende koppijn achteraan, maar die heb ik dit keer overgeslagen. Ik voel me nu gewoon belabberd; vannacht de halve nacht wakker gelegen, liggen draaien en woelen en draaien en woelen... Danny werd ook steeds van me wakker geloof ik :(
Dat kwam door de keelpijn; dan krijg ik het altijd lekker benauwd. Inmiddels is dat ver weg gezakt en zit ik in het volgende stadium: zakdoekjestekort. En van die fijne vlagen van misselijkheid. Een hoofd vol watten, dat eigenlijk snel kan omslaan (alsnog) in hoofdpijn.
Pfff... nou ja, ik heb één geluk: het zet nooit door naar een echte griep. Althans, dat zou voor het eerst zijn sinds ik me kan herinneren. Ik heb meestal gewoon een fikse verkoudheid. Zoals nu. Ik ga straks maar eens wat paracetamol zoeken, want vanmiddag moet ik ook nog werken. Hopelijk helpt het iets. De paracetamol dan he ;) en dan maar hopen dat het snel weer voorbij is!
