Het lijkt bij mij het een of het ander te zijn: of ik schrijf iets wat heel kort is, of het wordt euh ... heel lang. Omdat ik de laatste tijd niet zo gek veel aan nieuw schrijfwerk toekom, gaan de korte verhalen weer een beetje stromen. Gisteren heb ik er een opgestuurd naar een literair tijdschrift, en een ander kort verhaal ligt ook al enige tijd bij een tijdschrift te wachten. Duimen mag, een publicatie zou heel mooi zijn! En terwijl ik dus af en toe hele korte verhalen schrijf (rond de 1.000 woorden) of blogposts (die zijn ook nooit zo lang), ben ik ook gewoon bezig met het schrijven aan deel 3 van de Sireyla-serie ... en ik weet niet hoe dik die gaat worden, maar ik heb zo het gevoel dat die het niet gaat redden onder de 130.000 woorden. Tegen de 200.000 aan? Ja, dat zou zomaar kunnen. Maar zover ben ik nog láng niet. Hoe dan ook ...
Dik dus!
Is dat erg? Nee, natuurlijk niet. De eerste twee delen van de Sireyla-serie zijn ook zo fors, en deel 3 gaat daar gewoon prima bij passen. Er zit vooruitgang in. Het voelt goed. Het gaat niet hard, maar dat hoeft ook niet. Ik ben ondertussen ook nog gewoon bezig met studie (jazeker) en ik wacht geduldig tot de redactie van Kándha terugkomt.
Mocht je nou door de manuscript-titels de boeken niet meer zien, dan heb ik een overzicht op mijn wordpress gezet. (Dat vind je hier, bovenaan de pagina kun je op de link naar een pdf klikken:
https://ninjapaap.wordpress.com/verhalen/ )
Afijn, ik verveel me niet. Jij wel? Dan moet je misschien toch eens een kijkje nemen op die wordpress-site van me ... ;)
