Als ik "in" een manuscript zit, kun je een kanon naast me afschieten en ik zal niet opkijken. Dan vergeet ik alles en dompel ik mezelf onder in "die andere wereld". (Soms is schrijven net lezen, in dat opzicht.) Maar met dit manuscript is dat nog niet gebeurd. Ik had jaren geleden al zo'n 20.000 woorden geschreven, maar die heb ik aan de kant gelegd. Dat begin was te warrig. Als ik zélf de personages niet eens uit elkaar kan houden, doe ik iets heel erg fout ;) Ik ben dus opnieuw begonnen, intussen ruim onderweg in het tweede hoofdstuk. Toch wil het niet echt gáán. En eerlijk gezegd ben ik daar ook wel een beetje blij om. Ik moet immers ook verder met andere dingen en schrijven leidt dan heel erg af.
Ik blijf momenteel dus een beetje drijven. Dobberend tik ik verder, en na al die jaren schrijven kan ik wel zeggen dat naderhand echt niet te zeggen is wat ik in één ruk door schreef en waar ik veel langer over deed. (Gelukkig. Ik zou me schamen als dat verschil te merken was voor een lezer.)
Deel 3 komt er. Uiteraard. De lieve proeflezers die de eerste twee delen al hebben gelezen, zijn nieuwsgierig naar deel 3. Bovendien wil ik zelf ook wel eens weten hoe dit gaat lopen, want ik heb dat verhaal al jaren in mijn hoofd zitten - geloof me, dan wil je het ook wel eens úít je hoofd krijgen. Maar ja - dat gaat dus niet in een paar weken of zelfs maanden gebeuren. Dat gaat wel eventjes duren ...
Oh! En natuurlijk nog even de link naar de website waar Oragayn op te lezen is: https://ninjapaap.wordpress.com/
