Thursday, March 12, 2015

Soms houd ik me in

Er zijn van die dingen waarop je gewoon NIET moet reageren. Geen geringe opgave voor iemand zoals ik, om mijn mond te houden. Echt niet. Zelfs als ik met "mond houden" eigenlijk bedoel dat ik me moet inhouden achter m'n pc. Soms voel ik gewoon dat brandende, jeukende, vervelende gevoel in mijn vingers, die innerlijke drang, die bijna onweerstaanbare neiging om toch...

Maar nee.
NEE.
Niet doen.

Dat krantenartikeltje, dat niet op iedereen van toepassing is. Niet op reageren.
Die ene post op Facebook, zo'n "pot-verwijt-de-ketel"-post. Niet op reageren.

O, Facebook. Gij broednest van mooimakerij, politieke uithangborden, verkeerde interpretaties ende maaltijdfoto's.

Voordat er internet was, kon je jezelf nog eens verspreken in de plaatselijke kroeg of op een verjaardag. Iedereen wist dan wie het zei. Dan kreeg je een "heb je haar weer" of een paar rollende ogen, misschien werd iemand kwaad, dat was dan jammer. Maar nu? Internet heeft de schijn van anonimiteit, waardoor het schijnbaar makkelijker lijkt om er online iets "uit te flappen" dan dat het vroeger "in real life" was.

Nou, ik flap niet.
Niet als ik me kan inhouden, bedoel ik dus. Zelfs niet...
... nee.
Zelfs dan niet.
Tenzij ik het er natuurlijk gewoon zomaar... uitflap.