Er zijn van die dagen waarop ik een complete brain meltdown heb. Althans, dat zou je toch denken. Hoe kom ik er anders op om op woensdagmiddag met mijn stomme kop naar de AH te gaan om even groente te halen?
Nee, het is niet zo dat er op woensdagmiddag louter moeders door de supermarkt lopen. Dat is het probleem niet. Het probleem bevindt zich búiten de supermarkt.
Achter dranghekken.
Schreeuwend. Bedelend alsof hun leven ervan afhangt.
Ik heb het, jawel, over kinderen. Er is bij onze AH namelijk weer zo'n superfijne spaaractie waarbij je voor plaatjes van "lokale toppers" kunt sparen. En spaaracties, dat staat gelijk aan achter dranghekken schooiende kinderen. Oké, toen ik klein was, spaarden we ook flippo's, maar die zaten dan nog in een zak chips verstopt (wat niet alle oma's doorhadden, met alle dood-door-verstikking-door-flippo risico's van dien - vroeger was sparen toch spannender).
Goed, ik heb mijn leven weer gewaagd. En ik ben weer met kinderwagen, boodschappen en plaatjes de winkel uit gevlucht. Volgende keer weer gewoon naar de Jumbo, daar word je in ieder geval niet zo door blagen belaagd.
