Op 21 december 2013,
de kortste dag van het jaar, komt de zon niet meer op. Schrijf hier een verhaal
over van maximaal 500 woorden.
Zonde
Kwijt. Wetenschappers bogen zich erover, de wereld verzonk
in chaos. Niet dat het echt opviel, een oorlog meer of minder.
Na enkele dagen waren er mensen
die hun leven weer oppakten.
Weer een paar dagen later begon
het besef door te dringen dat leven onmogelijk was zonder zon.
Er werd gebeden. Zelfs door verstokte
atheïsten, hypocriete idioten die plotseling door hun geloof op hun kop
geslagen werden en op hun knieën vielen voordat ze naar bed gingen.
En ik lachte.
Ik lachte tot de tranen over mijn
wangen liepen.
Ik viel bijna van mijn stoel toen
ik erachter kwam dat er niet alleen meer mensen in God waren gaan geloven, maar
dat ook mijn persoonlijkheid op meer plaatsen dan ooit werd verheerlijkt. Ik
werd aanbeden! Het aantal zelfmoorden steeg explosief, net als het aantal
moorden. Er werd voor mij geofferd. Massaal, kan ik wel zeggen. Idioten.
Ze hebben het nooit begrepen. De
bekrompenheid van de mensheid is zo sneu dat het haast een verlossing voor haar
is om te verdwijnen. Had ik het zo moeten laten? Wellicht. Maar ach, ik heb
mijn lolletje gehad. Bovendien kon ik mijn broer niet meer tegenhouden, nadat
hij die absurde bol had teruggevonden. Hij was vastbesloten om het geniepige,
moordzuchtige, achterbakse volkje te redden. Redden! Het is uitstel van
executie, niets meer dan dat.
Als ik eraan terugdenk, krijg ik
weer een lachstuip. Je had ze moeten zien rennen, zo radeloos als ze zich
voelden, zo zielig als ze zichzelf vonden. Het is jammer dat niemand het zich kan
herinneren. Ik had wel eens willen zien wat ze als verklaring hadden gevonden
voor de terugkeer van de zon.
Het was ook zo eenvoudig. Je had
erbij moeten zijn, ik weet zeker dat je zou hebben genoten.
Goed, ik ga maar weer eens
verder. Er zijn een stel sukkels die hun ziel aan me willen verkopen. Ik denk
dat ik de gokverslaafde eens van dienst ga zijn. Hij begrijpt niet waarom hij
het benauwd krijgt als het te donker is en hij begrijpt nog veel minder van
zijn neiging om te leven alsof ieder moment de zon kan verdwijnen. Voorlopig zal
ik me weer op de ouderwetse manier moeten vermaken. Die smeerlap is een mooi
begin. Ze zeggen dat ik verdorven ben, maar ik ben werkelijk een heilige
vergeleken bij mijn cliënten.
Toch jammer dat ik de boel moest
terugdraaien. Eeuwig zonde.
