Vandaag fietste ik nietsvermoedend met mijn post over straat. Ik weet - 's zomers heb je last van ongedierte. Spinnen, wespen, bijen, rupsen, alles kom ik tegen. (Zelfs vrijende slakken, helaas, maar dat even terzijde.) Toch weet ik alles normaalgesproken redelijk goed te vermijden. Ik maak spinnenwebben kapot met de enveloppen die ik toevallig vast heb (sorry mensen, als er een web aan je post hangt, dan weet je waar het door komt) en ik ontwijk de rest zo goed als dat gaat.
Tot vandaag.
Ik was amper weg bij het depot, of ik voelde een beest in m'n shirt schieten. Dat is op zich al irritant, maar daar bleef het niet bij. Dat kleine onding begon nog te steken ook! Zit ik daar, op m'n fiets, volgeladen met post - en er zit een béést in m'n shirt, op m'n rug, te steken! Terwijl ik met één hand trachtte om mijn evenwicht te behouden, joeg ik met mijn andere hand, zonder succes, op dat kleine kreng. Dat leidde nergens toe, dus hup - fiets aan de kant gekwakt, tas er bovenop, en met twee handen proberen om dat beest uit mijn shirt te krijgen. Onder het slaken van een welgemeend "Au!" zo nu en dan.
Ik voelde me een tekenfilmfiguur. De vriendelijke meneer die mij zo zag klooien, pal voor zijn huis, vroeg toch ook maar even of alles wel goed ging. Inmiddels voelde ik geen onverwachte, pijnlijke steken meer, dus toen ging het al een stuk beter.
Wat het was? Geen idee. Maar toen ik thuis was, zag ik aan de rode plekken op mijn rug dat er wel degelijk iets had gezeten. Brrrr. Ik krijg er nog de kriebels van als ik eraan denk.
